Speelgoed,tafeltjes,stoeltjes en nog meer speelgoed
Hello chica, i love you!!(meeste gebruikte openingszin hier tot nu toe)
Dinsdagochtend werden we verwacht op het bureau van buckner, hier in miraflores. We gingen op pad samen met 3 mensen van de organisatie om materiaal te kopen met de ingezamelde centjes. Eerst reden we naar een soort shoppingcenter (lees als:wirwar van kleine meubelwinkeltjes) waar we 1 voor 1 alles nauwkeurig bekeken. Na een uurtje te onderhandelen over de prijs van een poppenkast-kast en mini tafeltjes en stoeltjes voor die ukkies besloten we nog snel eens rond te lopen. We ontdekten een meneertje die zijn stoeltjes nog goedkoper wou verkopen. Toen werd het grappig. Er werd letterlijk heen en weer gelopen,gecrost en gebeld om te onderhandelen en de beste deal te krijgen. De winnaar was natuurlijk het mannetje dat dezelfde stoeltjes aan de laagste prijs verkocht. Nadat we ze hadden gekocht kwamen we opeens tot de bedenking dat we dit allemaal in ons busje moesten krijgen. Volgens de mensen van de organistie was het niet mogelijk maar we lieten ons niet kennen! Zo gezegd, zo gedaan! 2 mensen vooraan in de auto, zetels plat met 4 tafels en 16 stoeltjes erin gestapeld en wij met 3 tegen het raam van de koffer geplakt! En weg waren we . (We probeerden ook nog de poppenkast apart kopen maar die vrouw wa s te koppig en verkocht nog liever niks, haar probleem ). In de namiddag trokken we erop uit naar het oude gedeelte van de stad, waar geen toerist ooit komt. Het leek een beetje op de souks in marroko. Minigangtjes met overal miniwinkeltjes met daarin de grootste brol dat je je kan voorstellen. Uiteindelijk keerden we tegen 7 uur savonds huiswaarts. Gelukkig dat we met 5 waren om alles te dragen. We hadden elk een tweetal vuilniszakken,volgeladen met nieuw speelgoed!
Woensdagochtend werden we pas tegen de middag verwacht. We brachten nog wat tijd door op het kantoor en hielpen wat met het papierwerk. Nele beging haar eerste fail van de dag. We kwamen van de winkel naar het kantoor en Plots fluisterde ze psst, hebtge die gast in de lift gezien, dat was precies nog ne knappen, diejen zou'k nog eens beter willen zien. 5 minuutjes later ging de bel in het kantoor en Nele deed open en rarara wie stond daar.. Ze was zodanig van haar melk dat ze geen woord meer kon zeggen en de jongen voor de deur liet staan!
In de namiddag gingen we nog eens naar Pamplona. We maakten armbandjes en speelden met de parachute. Toen we te voet terug keerden passeerde een mototaxi, toevallig hadden wij net nog gezegd dat we dit zeker eens wouden doen. Nog toevalliger kende onze begeleider de bestuurder, dus daar gingen we dan!!! Hobbelhobbel door elkaar geschud.Hij bracht ons naar de grote baan waar we voor de eerste keer een publieke bus namen, ook heel wat!! In plaats van een computerstem die zegt wat de volgende halte is, hangt er een dik vrouwtje uit de open deur van de rijdende bus die hele tijd luidkeels de eindbestemming brult. Op weg naar huis beging Nele nog een tweede fail. We vonden dat er een verdachte man achter ons liep. Dus ik vond het een goed idee om hem voor te laten. Nele daaraantegen liep al huppelend de straat over, denkend dat ik nog steeds naast haar liep, terwijl dat het eigenlijk die verdachte vent was. Dat leverde een hilarisch beeld op
Tot snel xx
