Shoarma

Ola amigos!

​Mijn vorige blogbericht eindigde bij het opwarmen van de jacuzzi. En of ze hem opgewarmd hadden! Waarschijnlijk hadden ze door dat wij koukleumen zijn, op het moment dat Nele non-stop rondjes draaide rond het haardvuur. Ze kreeg dan ook onmiddelijk de toepasselijke bijnaam; shoarma. Spijtig genoeg waren ze iets te enthousiast geweest en werden we bijna levend gekookt. We kropen dan maar wat vroeger in ons nestje.

​De volgende ochtend moesten we alweer vroeg uit de veren want we zouden naar Quilotoa (kratermeer) gaan. We maakten eerst een stop aan een grote lokale markt, waar we een voorraad bananen en avocado's insloegen. Daarna trokken we, of beter gezegd ons busje, verder de bergen in. Jammer genoeg besloot de motor van ons busje daar anders over. Toen we bijna boven waren begon de motor opeens heel erg te roken. Te voet verder dan maar.. Eens aangekomen aan het meer begonnen we aan de afdaling. De afstand op zich viel goed mee, het was vooral de steile afdaling (360meter diep) en het zandhappen dat het iets minder aangenaam maakte. Ik voelde me al de hele dag niet goed dus ik besloot om samen met de groep te paard terug te keren. Nele daarentegen besloot de tocht te voet verder te zetten, samen met één andere diehard. We gingen nog lunchen en keerden huiswaarts met een nieuw busje. Toen we aankwamen in Quito was het al vrij laat op de avond dus gingen we snel op zoek naar eten. Toen we gedaan hadden maakten we nog een tussenstop in het winkeltje op de hoek. De verkoper begon redelijk dramatisch allerlei dingen uit te beelden, waardoor wij helemaal in de war waren (we dachten letterlijk dat hij een hartaanval kreeg). Toen hij verder begon te brabbelen en we de buurtbewoners zagen samenkomen op het plein, viel onze dollar dat er net een aardbeving was geweest! We bespraken kort ons ontsnappingsplan, in geval van nood en kropen onder het dons.

Vandaag sliepen we uit, nu ja, uitslapen kan je het niet noemen maar we werden spontaan wakker. We ontbeten op ons gemak en namen de taxi naar 'mitad del mundo' ; beter bekend als het middelpunt van de wereld. We tjolden wat rond, probeerden iets te begrijpen van de wetenschap rond dat middelpunt & we lieten een ei balanceren op een nagel; hoe precies weten we zelf niet goed maar we deden het toch! Na de middag gingen we langs bij het vrouwtje dat ons eerder deze week, in banos, had uitgenodigd voor een lunch. We kookten en aten samen een vegetarische ecuadoriaanse maaltijd, heerlijk! Liefste vrouwtje ooit! Nadat ze ons veilig en wel terug bracht naar ons vertrouwde stekje, bedankten we haar en namen we afscheid. Vanavond nemen we de nachtbus richting de amazone waar we vier dagen in the middle of nowhere zullen verblijven. Meer hierover dus binnen 5 dagen!

​Saludos!

​

​

​

​

​