Wow!

Ola!

Na een lange, vermoeiende en blundervrije (vrij uitzonderlijk voor ons) vliegreis kwamen we aan hier in Lima. We werden met open armen ontvangen en werden begeleid naar ons hotelletje. Ondanks dat we pas om half 2 in onze nest lagen vond Lotte het nodig om rond 5u30 wakker te worden, hmm dit is dus wat ze een jetlag noemen... We soezen nog wat na en besluiten dan rond 8 uur toch te gaan ontbijten. We brengen de rest van de dag door in miraflores, de rijkere en veiligere buurt in Lima. Tot onze verbazing ziet alles er hier uit zoals bij ons, behalve dan die kliffen en prachtige kustlijn. ☺️ Ook 's avonds speelt de jetlag ons parten en liggen we rond 20u pompaf in bed. 'S ochtends alweer vroeg uit de veren vant we worden opgepikt om naar het vrijwilligerswerk te gaan. Zoals we al eerder hadden willen merken steekt de tijd hier niet zo nauw.. Eens vertrokken richting 'the community center' keken we onze ogen uit, dit hadden we niet verwacht. Wat een contrast, wat 5 minuten geleden zo westers leek is nu helemaal achter ons verdwenen, sloppenwijken zo ver je kan kijken. De auto heeft het moeilijk om naar boven te geraken op deze stoffige weggetjes vol afval en straathonden. Met een open mond kijken we toe en worden we stil. Eens bovenaan de berg stappen we uit en maken we kennis met de mensen van de community. De hele dag sorteren we medicatie en ander medisch materiaal dat wordt uitgedeeld in de wijken. Wanneer we 's avonds terugkeren, beseffen we dat we hier iets nuttig zullen kunnen doen met onze ingezamelde centjes. Wanneer we dan uiteindelijk terug in miraflores zijn gaan we nog snel even met onze nieuwe kennis naar het kattenpark (Lotte in haar nopjes wanneer de katten vanzelf op haar schoot komen gekropen) en gaan we nog iets eten in een vegetarisch restaurantje. Wanneer Lotte de goorste zure champignons (met bijpassende gezichtuitdrukkingen als gevolg) krijgt voorgeschoteld lacht nele haar vierkant uit. Hopelijk morgen beter

Adios!