Wat een begin!

-24/06-25/06-

Het begon al in brussel,waar we een trein zouden nemen naar de luchthaven van Dusseldorf. Eerst hadden we al problemen met onze plaatsen: iedereen zei dat we geen gereserveerde plaatsen hadden. Nadat we eindelijk een plekje gevonden hadden konden we goed vertrekken. Na 3 uurtjes zaten we niets vermoedend een boekje te lezen maar lotte vond dat het wel wat lang begon te duren. Even chekken dus. Blijkbaar hadden we moeten overstappen, geen kat die ons dat verteld had! De hele wagon kwam in actie om ons zo snel mogenlijk van die trein te krijgen want de trein terug was al binnen de 2 minuten! Zo snel als we konden liepen we naar de volgende trein die dan uiteindelijk toch een halfuurtje vertraging had. Vanaf dan verliep het vlot tot we aankwamen op de luchthaven.

In de luchthaven vonden we ons vliegtuig niet,hoe doe je dat? Blijkbaar was het eerste deel van onze vlucht niet met de maatschappij die we geboekt hadden maar met air berlin! Zo wordt het natuurlijk wel moeilijk he! De vlucht zelf verliep gelukkig wel vlot met veeeeel eten! :)

Toen we in Abu Dhabi moesten overstappen hadden we alweer iets voor. We waren 1 plakkaatje naar onze gate voorbij gelopen en stonden nietvermoedend aan te schuiven aan een passportcontrole om het land binnen te mogen. Voor Nele was het al te laat; zij heeft enkele mooie stempels bij in haar passport. Gelukkig kwam het in ons op om nog eens na te vragen waar we nu naartoe moesten. Waarna we werden meegenomen door enkele gesluierde mannen, creepy! Ze waren ons waarschijnlijk vierkant aan het uitlachen dat we zo dom konden zijn! Maar soit, het probleem was opgelost en we gingen naar de gate. We zaten al snel op het vliegtuig maar het duurde langer dan verwacht eer we opstegen. Waardoor we onze aansluiting van de volgende vlucht dreigden te missen.

Op de luchthaven in Ho chi minh werden we van hier naar daar gestuurd.Toen we uiteindelijk bij de check-in kwamen was het een en al chaos. Vietnamezen overal en niemand die ons kon helpen om onze bagage nog op tijd in te checken. Na lang zoeken vonden we onze reddende engel en konden we onze bagage toch nog inchecken. Toen we aan het wachten waren aan de gate bleek dat onze vlucht 2 uur vertraging had! Het is duidelijk dat je hier geduld moet hebben... Er werd ook totaal geen rekening gehouden met de toeristen want alle boodschappen riepen ze af in het vietnamees; handig! Na veel over en weer gewandeld en selfies met vietnamese kindjes,mochten we eindelijk op het vliegtuig. We zaten niet zo op ons gemak als de andere vluchten maar zijn uiteindelijk toch veilig in Hanoi aangekomen.( Het was hier nog 30 graden!)

De taxi van ons hotel stond gelukkig na al die vertraging nog te wachten op ons. Om 3 uur 's nachts kropen we eindelijk in ons bedje.

_________________________________

-26/06-

Ons plan om al om 9 uur op te staan mislukte. Ondanks het luid getoeter op straat ontwaakten we pas uit onze schoonheidsslaap rond 11 uur. We boekten enkele tours voor de komende dagen en gingen op verkenning in de stad. Het is waar wat ze zeggen; als je de straat wil oversteken moet je gewoon gaan, ook al zoeven er 1545145421 brommertjes voorbij langs alle kanten. Omdat het hier zo warm is besloten we niet langer te voet te gaan maar de riksja te nemen (lees als: een fiets met daarvoor een karretje om mensen te vervoeren). We hadden medelijden met de man die ons vervoerde maar genoten toch van de sfeer in de oude stad. Ohja we werden ook nog opgelicht door een ananasverkoopstertje en wandelden rond het meer. Nu wordt het tijd om onze eerste vietnamese loempia's en pho (soepje van hier) te gaan eten!

Tot binnenkort! 

(ps: kan iemand mij op de hoogte houden over het WK? :D)